بیماری تب کنگو

برگرفته از سایت دانشگاه زابل http://uoz.ac.ir

دکتر احمد راشکی در همایش بررسی اپیدمیولوژی بیماری تب کنگو  دانشگاه زابل 89/10/13

تب کنگو یک بیماری حاد تب دار و خونریزی دهنده است که از طریق گزش کنه و یا تماس با خون یا ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده منتقل می‌شود.

 CCHF در انسان، بیماری شدیدی همراه با مرگ و میر حدود ۳۰٪ ایجاد می‌کند و شیوع بیمارستانی آن نیز بسیار بالا می‌باشد.

 عامل بیماری CCHF ویروسی از گروه آربو ویروس خانواده بونیا ویریده جنس نایرو ویروس که تحت عنوان ویروسهای (arthropod-borne virus ) می‌باشد که از طریق گزش شایع‌ترین ناقل‌ها کنه‌ای، کنه هیا لوما، تماس با دام آلوده، تماس با بافت خون و ترشحات دام و انسان آلوده قابل انتقال است.

 خوردن گوشت حیوانات آلوده به ندرت منجر به انتقال این بیماری می‌شود، مگر این که گوشت حیوان آلوده خوب نپخته باشد،

علت اصلی انتقال این بیماری تماس با ترشحات یا خون حیوان آلوده است و گاو، گوسفند و بز از جمله حیواناتی هستند که به این بیماری مبتلا می‌شوند و آن را انتقال می‌دهند.

 این ویروس، در دام علائم مشخصی ایجاد نمی کند ولی در انسان بیماری با تب بالا،‌ دردهای عضلانی و سردرد شروع و با خونریزی عمومی در بدن به مرگ منتهی خواهد شد.

 کشتار دام‌ در اماکن غیرمجاز و غیرقانونی را عاملی برای انتقال بیماری‌های مشترکبین انسان و دام است .

 پس از ورود عامل بیماری‌زا به بدن دام، ویروس به مدت یک هفته در بدن دام بیمار تکثیر می‌یابد و در صورت ذبح گوسفند در این دوره احتمال انتقال بیماری به دامدار وجود دارد، باید توجه داشت ‌اگر دام‌ها از مراکز تحت نظارت دامپزشکی خریداری شوند به علت سمپاشی‌های مکرر احتمال انتقال آلودگی به دام از طریق کنه (میزبان واسط) به حداقل می‌رسد و بدین ترتیب خطر مرگ کسی را تهدید نمی‌کند .

 یکی از راههای مبارزه با این بیماری، مبارزه با ناقل بیماری (کنه) از طریق سمپاشی دام‌ها و اماکن دامی، رعایت موارد ایمنی و بهداشتی هنگام کار با دام در کشتارگاه‌ها، ‌عدم استفاده از گوشت‌های فاقد مهر دامپزشکی، جلوگیری از نقل و انتقال و ورود و کشتار دام‌های مشکوک و غیربومی و خرید دام از محل‌های مجاز از اقدامات بهداشتی کنترلی این بیماری است .