تولید پشم در استرالیا

منبع  : وبلاگ صندوقچه  نویسنده عماد عزتی خراسانی1390/2/1

emadezzati.persianblog.ir

استرالیا با مساحتی بالغ بر 850/686/7 ششمین کشور بزرگ جهان پس از روسیه، کانادا، چین، ایالات متحده آمریکا و برزیل است و تنها کشوری می باشد که یک قاره کامل را پوشش می دهد. این کشور که 50 درصد بزرگتر از کل اروپا و 4/6 برابر بزرگتر از ایران می باشد، 

  قرارگیری استرالیا در نیمکره جنوبی،موقعیتی را ایجاد کرده است که بتواند محصولات غیر فصل را برای بازار آسیا،اروپا و آمریکا  تولید کند.

این سرزمین حاصلخیز بیش از 25000 گونه گیاهی دارد که از آن ها برای مصارف خوراکی و دارویی استفاده می شود و این در حالی است که در سراسر اروپا تنها 17000 گونه گیاهی وجود دارد. کمی بیماری و آفت در استرالیا باعث شده محصولات کشاورزی و دامی استرالیا جایگاه بسیار مطلوبی در بازار جهانی صادرات به عنوان محصولاتی «تمیز، سبز و تازه» داشته باشند. کشاورزی در این کشور یکی از صنایع اصلی محسوب می شود .

در حال حاضر درآمدهای ناشی از صدور محصولات کشاورزی 3 درصد تولید ناخالص داخلی GDP را تشکیل می دهد. این در حالی است که تا اواخر دهه 1950، صادرات کشاورزی در حدود 80 درصد درآمدهای این کشور را تشکیل می داد، ولی این آمار بعد از اینکه دولت استرالیا تصمیم به متنوع سازی درآمدهای اقتصادی خود گرفت، کاهش یافت.

 با این حال استرالیا انواع گوناگونی از محصولات کشاورزی و دامی را تولید می کند و در حدود 80 درصد از تولیدات کشاورزی خود را صادر می نماید. محصولات عمده صادراتی استرالیا نیشکر٬ پنبه٬ غلات٬ گوشت گاو٬ پشم گوسفند و گوشت شترمرغ است.

    دامداری در استرالیا

    این سرزمین از لحاظ دام بسیار غنی است. بیش از 140 میلیون راس گوسفند در مراتع و مزارع استرالیا وجود دارند.

پشم گوسفند استرالیایی از لحاظ کیفیت و کمیت در جهان اهمیت خاصی دارد و یک منبع صادراتی و اقتصادی برای این کشور محسوب می شود. به این ترتیب می توان افزود که استرالیا بزرگترین صادرکننده پشم در جهان است.

البته بعد از کشف این سرزمین توسط اروپاییان بود که صنعت پشم تبدیل به بزرگترین تجارت تاریخ استرالیا شد. صنعت پشم همچنان از مهمترین صنایع این کشور محسوب می شود و بخش عظیمی از درآمدهای اقتصادی استرالیا از طریق صادرات پشم به سایر کشورهای جهان به دست می آید. این اصطلاح عامیانه همچنان در بین ساکنان بومی این کشور رایج است که)استرالیا روی پشم گوسفند نشسته است).

با توجه به این پتانسیل در تولید دام بنابراین این کشور در تولید لبنیات و فرآورده های دامی هم حرفی برای گفتن دارد بطوری که حجم صادررات لبنیات استرالیا سالانه معادل 2 بیلیون دلار می باشد ، استرالیا توانسته بازار بسیار بزرگی برای تولید شیر خود در جهان ایجاد کنند و سالانه معادل 50 درصد تولید خودش را به دیگر کشورهای جهان صادر می کند. این کشور توانسته 16 درصد صادرات لبنیات جهان را به خود اختصاص دهد و در جایگاه سوم در بین کشورهای صادر کننده قرار گیرد. این کشور بیشترین صادرات لبنیات را به کشورهای مالزی، عربستان، فیلیپین، ژاپن و سنگاپور را دارد.

    ویژگی های خاص محیطی و جانوری

    استرالیا کشوری با شرایط جغرافیایی و آب و هوایی مخصوص به خود است. قسمت مرکزی استرالیا خشک و سوزان است ولی قسمت های شرق و جنوب شرقی این کشور مرطوب، معتدل و بسیار حاصلخیز هستند. با این حال در این سرزمین جنگل های وسیعی دیده می شود که سبب خوش آب و هوایی و تنوع گیاهی و جانوری شده است. 

       چالش های آینده بخش کشاورزی در استرالیا

    هر چند که استرالیا از موقعیت های بسیار مطلوبی برای کشاورزی و دامداری برخوردار است، ولی آینده ی بخش کشاورزی این کشور با چالش هایی بسیار جدی نظیر خشکسالی مواجه می باشد. مبارزه با خشکسالی، مدیریت آب، شوری بخش وسیعی از اراضی مرکزی این کشور و همچنین تصمیم گیری در خصوص پرورش یا عدم پرورش محصولات غذایی ژنتیکی از چالش های بخش کشاورزی استرالیا محسوب می شود.

    خشکسالی: خشکسالی یک چالش اصلی برای کشاورزان استرالیایی است. استرالیا به خاطر شرایط آب و هوایی و همچنین شرایط جغرافیایی خاص خود، دارای دوره های متناوب خشکسالی است. گاهی میزان خشکسالی در این کشور آنچنان شدید می شود که تاثیرات بسیار نامطلوبی بر روی میزان تولید محصولات کشاورزی و دامی می گذارد که در این خصوص می توان به کاهش پیدا کردن میزان تولید گندم استرالیا به نصف در خلال سال های 2003– 2002 اشاره کرد. از آنجایی مدیریت منابع آبی کلید عمر کشاورزی و تولید محصولات زراعی است، محققان این کشور سعی در ابداع روش هایی برای تولید محصولات کشاورزی با استفاده از کمترین میزان آب هستند. این تلاش ها از آن جهت برای بخش کشاورزی استرالیا حائز اهمیت است که دانشمندان پیش بینی کرده اند گرم شدن کره زمین سبب افزایش خشکسالی در بیشترین مناطق تولید محصولات کشاورزی در جنوب استرالیا می شود. نتیجه بررسی هایی که به تازگی صورت گرفته نشان داده است که دو سوم‎ کشاورزان‎‎ این کشور بر اثر خشکسالی‎ آسیب‎ دیده‎اند.62 درصد از کشاورزان‎‎ سراسر این کشور که‎ وضعیت آنها تحت‎‎ بررسی‎‎ قرار گرفته، گفته اند که سرمایه‎ خود را بر اثر خشکسالی شدیدی‎ که‎‎‎‎‎ در بیست‎‎‎ سال‎ گذشته بی سابقه بوده از دست داده اند. دولت، گروه های‎‎‎ کشاورزی و مراکز اقتصادی استرالیا تصویر سیاهی‎ از آثار خشکسالی،‎ بر صنعت‎ کشاورزی‎ این‎ کشور ترسیم‎ کرده‎اند. اداره‎ کشاورزی‎‎ و منابع‎ اقتصادی استرالیا پیش بینی کرده که در صورت حل نشدن مشکل خشکسالی،‎ این معضل بر رشد تولید ناخالص‎ داخلی‎‎‎ این‎ کشور در آینده تاثیر خواهد گذاشت.

    ‎شوری و اسیدی شدن زمین: شوری آب و خاک منجر به کاهش تولید محصولات کشاورزی می شود. به همین علت دست اندرکاران بخش کشاورزی استرالیا مدت هاست در تلاشند تا با به کارگیری روش های مناسب و افزایش کیفیت آب، عوارض ناشی از شوری آب های زیرزمینی و خاک استرالیا را معکوس نمایند. چالش دیگر بخش کشاورزی استرالیا، اسیدی شدن خاک در گذر زمان است. برخی فعالیت های کشاورزی و همچنین تعدادی از محصولات سبب افزایش خاصیت اسیدی خاک می شوند که این مساله می تواند غنای زمین کشاورزی را کاهش داده و منجر به کمی تولید محصولات کشاورزی گردد. این در حالی است که اسیدی شدن خاک نیز مانند شور بودن خاک می تواند به طور جدی استفاده از زمین های کشاورزی را محدود نماید.

    حیوانات وحشی: حیوانات وحشی و علف های هرزه تاثیرات نامطلوبی بر روی کشاورزی و دامداری در استرالیا دارند. علف های هرزه با تغذیه منابع غذایی زمین، حاصلخیزی خاک را کاهش می دهند و حیوانات وحشی نیز عاملی برای انتقال انواع بیماری ها به سایر حیوانات هستند. وجود تعداد زیادی از حیوانات وحشی در استرالیا علاوه بر اینکه سبب وارد آمدن خسارات زیادی به کشاورزان و دامداران استرالیایی شده، همچنین سبب شده که تلاش های صورت گرفته برای ریشه کنی بیماری حیوانات به نتیجه مطلوبی نرسد.

  بلندترین حصارهای جهان در استرالیا قرار دارد. حصار «دینگو» در مرکز «کویین لند» حدود 5531 کیلومتر طول و 1/8 متر ارتفاع دارد. این حصار در دورتادور مراتع گوسفندان و شترمرغ ها ساخته شده است تا آنها از دسترس حمله انواع حیوانات وحشی به دور باشند.

     پاکسازی زمین: بومیان استرالیایی برای هزاران سال از طریق کاشت بوته ها و از علف های هرز برای جذب حیوانات به این مناطق برای شکار آنها استفاده می کردند. هنگامی که اروپاییان وارد استرالیا شدند و بومیان را از چمنزارها بیرون راندند، به سبب بی توجهی آنها میزان رشد درختچه ها و علف های هرز در خاک استرالیا بیشتر گردید. علف های هرز خاک را نابود می کنند، روند فرسایش خاک را سرعت می بخشند و همچنین باعث کاهش گوناگونی کاشت محصولات کشاورزی می شوند. البته این مساله امروز بسیار بدتر از گذشته شده زیرا علف های هرز بخش وسیعی از خاک استرالیا را پوشانده است.