آنتروتوکسمی

  منبع    :خبرگزاری فارس (مصاحبه با سلطانی سرپرست شبکه دامپزشکی شهرستان زرند1392/5/30 )

 بیماری آنتروتوکسمی معمولا در زمان تغییر فصول و به طور کلی به دلیل تغییر جیره غذایی دام‌ها شایع می‌شود که نشانه‌های بیماری بسته به اینکه دام‌ها به کدام شکل بیماری مبتلا شده باشند، متفاوت است.

  در شکل فوق حاد دام‌های مبتلا به بیماری آنتروتوکسمی خیلی ناگهانی به حالت غش روی زمین می‌افتند و می‌میرند و در شکل حاد بیماری نشانه‌هایی مانند تب و لرز، بی‌اشتهایی، بی‌قراری، گیجی و ترشح از بینی و گاهی با اسهال همراه است.

ضعف مدیریت در تغذیه دام علت اصلی بیماری آنتروتوکسمی است و دامداران باید به این امر مهم توجه ویژه کنند و جیره و مقدار غذای مصرفی را به تدریج در اختیار دام قرار دهند و در صورت چرا در مرتع و علفزار تازه از پرخوری دام‌ها جلوگیری کنند در غیر این صورت باید منتظر تلف شدن ناگهانی آنها یا بروز علائم بیماری در آینده‌ای نزدیک باشند.

  همچنین در دام‌های پرواری باید این موضوع رعایت شود و وقتی می‌خواهند، جیره آنها را از خشبی به کنستانتره یا دانه‌ای و برعکس تبدیل کنند باید از مقدار کم آغاز کنند و به تدریج به آخرین میزان مورد نظر برسانند.

  این بیماری ممکن است در فصل‌های مختلف بروز کند که مشکلات تغذیه‌ای و جیره غذایی وجود داشته باشد، اما در بهار به دلیل چرای آزاد و  دسترسی دام به علوفه تازه و در پاییز به دلیل تغییر نوع جیره شیوع آن بیشتر است.

دامداران در صورت مشاهده نخستین علائم بیماری باید دام‌ها را به یک مرتع فقیر منتقل و یا جیره غذایی آنها را برای چند روزی کم کنند و همچنین از پرخوری دام‌های جوان جلوگیری کنند، سپس دام‌ها بر علیه بیماری واکسینه شوند.

واکسیناسیون دام‌ها باید دقیق و طبق برنامه اجرا شود به این صورت که واکسن اولی در ابتدای بهار و پاییز و واکسن دوم بعد از گذشت دو هفته زده شود و در صورت تزریق واکسن زودتر از دو هفته می‌تواند، ایمنی به وجود آمده را از بین ببرد و دام‌ها را دوباره مستعد بیماری کند.

بره‌هایی که مادرانشان واکسن نخورده‌اند باید در 10 تا 20 روزگی واکسینه شوند، اما اگر میش‌ها در نیمه دوم آبستنی واکسینه شوند، بره‌هایشان با خوردن آغوز تا سه، چهار ماه به واکسن نیاز ندارند و بیمار نمی‌شوند.
  برای تهیه واکسن به مراکز مجاز دامپزشکی مراجعه شود و همچنین تزریق واکسن را به افراد مجرب و کاردان انجا م شود.