گوسفندان نیازی به ویتامین های گرو ه (بی- B ) ندارند .چون این ویتامین ها به مقدار کافی در شکمبه ساخته میشوند . در جیره ی طبیعی میش ها مقادیر کافی از ویتامین ها دیده میشود بجز کاروتن و ویتامین (آ) که در غذای زمستانه کم است .
با این حال در جگر گوسفند برای 3-4 ماه ویتامین (آ) ذخیره میشود . به هنگام کمبود ویتامین (آ- A) یونجه سبز یا ویتامین (آ) پایدار شده را به جیره غذایی اضافی می کنند.کمبود ویتامین (آ) در صورتی که در جیره غذایی نباشد یا میش ها به دور از آفتاب نگهداری شوند باید جبران شود.ویتامین (ایی -E ) در جیره غذایی طبیعی به مقدار زیاد وجود دارد .در صورت کمبود ویتامین (ایی -E ) از روغن جوانه گندم استفاده میشود . در صورت عدم امکان تامین این ویتامین ها از تزریق (آ دی ایی-ADE) استفاده کنید.
منبع : کتاب راهنمای کامل پرورش گوسفند -ترجمه و تدوین : دکتر جواد نصر
مدیر وبلاگ : پس گوسفند داران گرامی برای تامین ویتامین مورد نیاز گوسفندان 1- جیره طبیعی2-آفتاب 3- یونجه سبز 4- روغن جوانه گندم یادتان نره.
خیلی از شهرهای کشورمان به خاطر یک ویژگی خاص برای خودشان اسم مستعاری دارند.
مثلا یزد به شهر بادگیرها، فومن به شهر مجسمهها، کاشان به شهر گلاب و... معروف هستند اما در این خبر قرار است در مورد یک روستای 5 هزار نفری حرف بزنیم که 2 سالی میشود به جمع شهرهای کشورمان پیوسته و البته خیلی زود به یک شهر معروف تبدیل شده است.
شهرت این شهر به خاطر اسم مستعار عجیب و غریب آن است. به شهر «کاج» میگویند شهر قصابها!
50 مغازه قصابی متراژ بالا در این شهر وجود دارد که در هر کدام از آنها چند قصاب مشغول به کار هستند. با گفتوگویی که با رئیس شورای اسلامی این شهر داشتیم و طبق اطلاعاتی که از قبل در شورای شهر گردآوری شده است، معلوم شد که از هر فامیلی که در این شهر ساکن هستند، 5 تا 6 نفرشان قصاب هستند!
بهنام باقری میگوید: «چراغ قصابیهای این شهر همیشه روشن است و خوشبختانه کاسبیشان سکه. گردشگران، مشتریان پر و پا قرص و همیشگی این قصابیها هستند و علاوه بر آنها، مشتریهااز دیگر شهرهای استان کهگیلویه و بویراحمد و حتی استانهای همجوار مثل اصفهان، به هوای خرید گوشت از این قصابیها، صدها کیلومتر را طی میکنند و به این شهر میآیند!»
آقای باقری در ادامه از دلیل استقبال بی نظیر مردم از قصابیهای شهر کاج میگوید: «بیشتر کاج نشینها، دامدار هستند. این شهر در یک دامنه کوهستانی و سرسبز با مراتع انبوهش، سالهای سال است که مناسب رمه داری بوده و هست.
چرای گوسفندان و استفاده از علوفه تازه و همچنین تغذیه از گل و گیاهان کوهی باعث شده که گوشت گوسفندان «کاج» لذیذترین گوشت قرمز در منطقه باشد.
حتی برخی معتقدند که گوشت گوسفندان کاج با کیفیتترین و خوشمزهترین گوشت قرمز در سطح کشور است، به هرحال این طعم و مزه، سلامت و کیفیت گوشت باعث رونق بازار قصابی در این شهر شده است.»
به گفته رئیس شورای شهر اسلامی کاج، این شهر به تازگی به «شهر قصاب ها» معروف شده است، 4 سال پیش زمانی که کاج هنوز روستا بود یکی از اهالی آن آمد و اولین مغازه قصابی را در روستا دایر کرد.
بعد از تاسیس این مغازه کوچک قصابی، گوشت این قصابی زیر دندان گردشگران مزه کرد و کاسبی آقای قصاب بدجوری گرفت، رفته رفته تقاضا برای خرید گوشت به حدی رسید که قصاب با اینکه چند شعبه دیگر در روستا راه اندازی کرده بود نمیتوانست جوابگوی مشتریان باشد.
به این ترتیب بود که بعد از این استقبال و میزان تقاضا،مغازههای قصابی تند تند در کاج رشد کردند. خوشبختانه جوانان زیادی به این شغل روی آورده اند و شکر خدا همه از درآمدش راضی هستند.
به گفته آقای باقری، این روزها 50 مغازه قصابی در شهر 5 هزار نفری کاج دایر است و در هر مغازه چند قصاب مشغول به کار.
روند رشد قصابیهای این شهر و قصاب شدن کاجیها همچنان ادامه دارد به طوری که هر ماه چند مغازه قصابی و چند جوان قصاب به جمع صنف قصابان این شهر افزوده میشود.
منبع:همشهری سرنخ
فقر مراتع و از بین رفتن آن، فقر غذایی دامها را بدنبال داشته و زمینه کاهش سیستم ایمنی بدن دامها در مقابل عوامل میکروبی و ایجاد بیماریهای انگلی خارجی و داخلی بدن دام را فراهم ساخته و بروز تلفات در دامداریها را افزایش داده است.
از دیگر عوارض سوء خشکسالی میتوان به کاهش تولید در دام، افزایش فاصله زایش، سقط جنین و تحمیل هزینههای درمان و نگهداری اشاره کرد.
منبع :دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی شهید بهشتی _ واحد بیماریها
به گزارش جام نیوز، چرمسازی هنری پر سابقه تر از ریسندگی و بافندگی است....
روزگاری بازار سنتی شهر کرمانشاه مامن هنرمندان سراجی بود، .....
تاریخچه چرم سازی کرمانشاه
با توجه به اینکه منطقه کرمانشاه از دیرباز محل پرورش احشام و دامهای فراوان بوده است بنا به ضرورت دباغی رونق فراوان داشته است و این امر کرمانشاه را به یکی از منابع اصلی تولید و پخش چرم مرغوب در سراسر کشور مبدل کرده است.
......
فن و فنون آماده کردن پوست تاکنون تغییرات زیادی نکرده است همچنین فن چرم
سازی از گذشته تا سده نوزدهم راکد بوده و در ایران هم تا زمانی که روش نوین
در این زمینه آغاز نشده بود وضع به همین منوال بوده است.
ایرانیان در صنعت چرم سازی سرآمد بوده اند و کرمانشاه نیز در این مقوله شانه به شانه پیشرو است.
هنر سراجی قبل تر از ریسندگی و بافندگی بوده است.
مراحل عمل آوری خام "چرم"
عمل آوری به 2 شیوه صورت می گیرد.
یکی از این روش ها برای آماده کردن پوست گوسفند و بز و روش دیگر برای آماده کردن پوست گاو است.
روش آماده کردن پوست گوسفند و بز از طریق زاج سفید و نمک صورت می گیرد و از آن با عنوان "چرم زاغی" یاد می شود.
و روش دیگر مختص آماده کردن پوست گاو است.
مراحل آماده سازی پوست
"خام را آب زدن": در این مرحله که جزو مراحل اولیه است خام خشک را از روستاها و نواحی اطراف به دباغی آورده و بسته به میزان کلفتی و مقدار چربی پوست به مدت تقریبی 6 روز در آب خیس می کنند در ضمن ذکر این مورد ضروری است که چرم بومی را که از کشتارگاه می آورند، به آب نمی زنند.
آهک زدن و عورامکاری: گودال آهک خمره ای لعابی است که در زمین گذاشته و آن را "لوله کش" می نامند.
در این روش آهک را روی خام می پاشند و بر روی آن آب می ریزند بعد از چند
روز خام را بیرون آورده و در اثر آهکی که با آن خیس خورده مواد اضافی مثل
مو که بر روی پوست بوده به خوبی از پوست جدا می شود.
زمانی که خام را از خمره بیرون آورده آن را بر روی تیری آویزان می کنند و
با یک کارد وﯾﮋه آن را "عورامکاری" می کنند و این کارد را با "سنگ عورام"
مرتب تیز می کنند.
متورم کردن: مرحله سوم آماده کردن پوست، متورم کردن است در این روش پس از عورامکاری، خام را به خمره منتقل می کنند و بر روی ان آرد جو می پاشند و پس از آن بر روی آن آب می ریزند.
در این زمان عمل تخمیر صورت می گیرد و این مورد سبب متورم شدن پوست می شود و بدین ترتیب آهک های اضافه خنثی و گوشت های اضافی پوست به خوبی از آن جدا می شود.
البته این عمل که آن را "آردجو" می نامند در فصول مختلف دارای مدت زمانی مختص به خود است به عنوان مثال در فصل زمستان مدت زمان آن به 20 روز به طول می انجامد و در فصل تابستان به مدت 15 روز به طول می انجامد که این مدت زمان با احتساب دما در تابستان و زمستان محاسبه می شود.
در این مرحله بعد از آنکه پوست را از خمره بیرون می آورند آن را بر روی تیری عمودی گذاشته و خام را "داس" می کنند یعنی گوشت های اضافی آن را از پوست جدا کرده و این کار با چاقوی 2 دسته ای به نام "داس" انجام می گیرد.
نمک پاشیدن: در این مرحله پوست را که در آرد جو خوابیده شده، خارج کرده و پوست را در قدح می گذارند و روی هر پوستی به طور جداگانه نمک می پاشند و به مدت چند روز آن را در نمک می گذارند.
مازوکاری: زمانی که پوست برای مازوکاری آماده شده آن را در سیله قرار می
دهند و روی هر پوست که درون سیله می گذارند گرد مازوی نرم و یا گرد پوست
درخت اقاقیا می پاشند.
پوست را تا چند روز در درون گودال می گذارند و هر روز آن را پشت و رو می کنند و لگد می زنند.
کاشیکاری: بعد از مازوکاری پوستها را در آفتاب خشک می کنند و روی تخته ای که در زیر آن چهار پایه "کرسی" قرار می دهند، با سنگ پا پرداخت می کنند.
رنگ ریختن: برای رنگ کاری چرم از رنگ هایی مثل"گل ورز"، "جوهر گلی" و صابون سفید استفاده می کنند.
صیقلزنی: در این مرحله پایانی بار دیگر پوست را بر روی تخته پرداخت گذاشته و صیقل "مهره" پرداخت را با فشار روی آن می کشند در دباغی های بزرگ کاشیکاری، رنگ ریختن و صیقلزنی را هر سه چرمساز "چر"مگر انجام می دهد.