اثر خشکسالی بر دامپروری

ایسنا :    برگرفته از سایت دامنا1394/6/16

بروز پدیده خشکسالی در 15 سال اخیر، روند رو به رشد حرفه دامپروری را تحت الشعاع قرار داده و باعث بروز خسارت و صدمات فراوانی به صنعت دامپروری خراسان‌جنوبی شده است.

 فقر مراتع و از بین رفتن آن، فقر غذایی دام‌ها را بدنبال داشته و زمینه کاهش سیستم ایمنی بدن دام‌ها در مقابل عوامل میکروبی و ایجاد بیماری‌های انگلی خارجی و داخلی بدن دام را فراهم ساخته و بروز تلفات در دامداری‌ها را افزایش داده است.

از دیگر عوارض سوء خشکسالی می‌توان به کاهش تولید در دام، افزایش فاصله زایش، سقط جنین و تحمیل هزینه‌های درمان و نگهداری اشاره کرد.

 

دامداری در خراسان‌جنوبی یکی از راه‌های اصلی کسب درآمد خانوارها بوده و حرفه دامداری در استان جزو مشاغل پر رونق است و تولید بیش از 140 هزار تن فرآورده خام دامی در سال از حدود 3.5 میلیون واحد دامی حکایت از اهمیت این صنعت در استان دارد.

 

علیرضا رفیعی‌پور، مدیرکل دامپزشکی خراسان جنوبی گفت: کاهش جمعیت دامی سبک استان به میزان 10 درصد و عدم تحقق پیش‌بینی افزایش جمعیت دامی در این چند ساله از آثار سوء خشکسالی در صنعت دام استان بوده است.

 اگر روند بارندگی خوب می‌بود انتظار می‌رفت جمعیت دامی سبک حداقل 25 درصد افزایش داشته باشد که نه تنها این انتظار محقق نشده بلکه 10درصد از جمعیت دامی سبک نیز کم شده است. نتیجه این موضوع، افزایش میزان بیکاری است. بیش از نیمی از جمعیت استان روستائی بوده و امرار معاش آنها از طریق دامداری است.

 

افزایش میزان بیماری‌ها در جمعیت دامی باقیمانده از خشکسالی و در نتیجه بالا رفتن هزینه تولید و عدم صرفه اقتصادی برای دامدار، افزایش متوسط هزینه درمان و پیشگیری از بیماری‌های دام و طیور از دیگر عوارض خشکسالی است. همچنین به علت عوارض سوء خشکسالی بر جمعیت دامی و افزایش بیماری‌ها در دام زمینه افزایش شیوع بیماری‌های مشترک بین انسان و دام در جمعیت انسانی نیز فراهم شده است.

 

خشکسالی چند ساله خراسان جنوبی منجر به کاهش تمایل جامعه به مشاغل تولیدی در بخش دام و طیور و افزایش مشاغل کاذب و حتی غیرمجاز با توجه به مرزی بودن استان شد. خشکسالی همچنین منجر به مهاجرت جمعیت از روستا به شهر و حتی از استان به استان‌های مجاور و در نتیجه بروز مخاطرات و آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی با توجه به مرزی بودن استان و لزوم استقرار جمعیت در نوار مرزی برای برقراری امنیت مرزی شده است.

 

خشکسالی بیماری‌های دامی را تشدید می‌کند

 

محمد اصغرزاده، معاون سلامت دامپزشکی خراسان جنوبی:

..... از آنجایی‌که خشکسالی اثر مستقیم بر مراتع طبیعی دارد، بنابراین تاثیرش بردامداری سنتی که از مراتع، به ویژه مراتع بهاره وتابستانی تغذیه می‌کنند نیز بیشتر است.

 بیمار شدن دام‌ها در اثر کاهش سیستم ایمنی و بیماری‌های متابولیک،...نازا شدن دام‌ها یا وقوع سقط جنین در دام، نامرغوب شدن پشم، مو و پوست، نامرغوب شدن گوشت دام‌ به علت لاغری مفرط، کاهش توان شیردهی و غیراقتصادی شدن نگهداری دام را از جمله پیامدهای خشکسالی در صنعت دام برشمرد.

 مهم‌ترین نقش در پرورش دام در زمان خشکسالی به لحاظ بهداشتی و اقتصادی، تغذیه با کمیت و کیفیت مناسب خوراک دام است. ابتلا به بیماری‌های انگلی داخلی و خارجی دام، تراکم جمعیت دامی در مکان‌های باز و بسته و ایجاد بیماری‌های تنفسی از جمله آثار خشکسالی بر روی سلامت دام است.

 راه‌های مقابله با اثرات خشکسالی

 واکسیناسیون و پوشش کامل واکسن‌هایی نظیر شاربن، تب برفکی، آبله، تب مالت، آنتروتوکسمی، هاری و طاعون نشخوارکنندگان کوچک PPR در کاهش مخاطرات بهداشتی ناشی از خشکسالی بر روی دام موثر است.

 

 بهداشتی بودن آب از حیث نبود بار میکروبی و همچنین سختی آب و جلوگیری از آلودگی منابع آب در زمان خشکسالی در دامداری‌ها ضروری است.

 اتخاذ تصمیمات سریع شامل حمایت دستگاه‌های متولی برای پشتیبانی از سرمایه دامی، رعایت تراکم مجاز دام در مراتع، رعایت مسایل بهداشتی در مناطق بسته و اتخاذ تدابیر لازم تغذیه‌ای به خصوص در فصول پاییز و زمستان توسط دامداران و نهادهای حمایتی در کاهش اثرات سوء خشکسالی موثر است.

 

 تهیه انواع نهاده‌های دامی از قبیل واکسن‌های دامی، داروهای آنتی بیوتیکی و تقویتی، شربت و قرص ضد انگل، سموم دامی، مواد ضدعفونی کننده، مکمل‌های درمانی دامی و مراقبت‌های فعال و غیرفعال برای جلوگیری از کاهش سیستم دفاعی در مقابل بروز بیماریهای میکروبی و متابولیک از راه‌های مقابله با اثرات خشکسالی است. همچنین برای مقابله با اثرات خشکسالی، نمونه‌گیری و آزمایش نمونه‌ها برای شناسایی و بررسی وضعیت بیماری‌ها در جمعیت دامی و اندازه‌گیری تیتر ایمنی جمعیت دامی انجام شده است.

 

تهیه تجهیزات فنی مورد نیاز از قبیل لوازم و تجهیزات آزمایشگاهی، انواع سرنگ‌های اتوماتیک، سمپاش و شعله افکن و واکسیناسیون دام‌ها علیه بیماری‌های واگیر و مشترک دامی ناشی از خشکسالی، توزیع مکمل‌های درمانی دامی، درمان دام‌های بیمار و سمپاشی بدن و جایگاه نگهداری دام‌ها علیه انگل‌های خارجی بدن دام و رعایت شرایط بهداشتی قرنطینه‌ای در حمل دام را از دیگر راه‌های مقابله با اثرات خشکسالی برشمرد.

عشایر سردابه

جام جم آنلاین : عشایر منطقه سردابه زندگی خود را با خودکفایی مبتنی بر دامداری و کشاورزی و نیز ساده زیستی در دامنه های سرسبز سبلان ادامه می دهند.

عکاس : سجاد پاداش -http://www1.jamejamonline.ir
1391/04/14

مدیر وبلاگ :این مناطق بکر با مرتع سرسبزو انواع گیاهان معطر و خوشخوراک  و آب زلال محیطی فوق عالی برای پرورش گوسفند و دام های دیگر است . و باعث بالا بودن کیفیت گوشت , شیر ,روغن ,پشم و سایر محصولات دامی است خوشبختانه این کوچروان با برکت همان طور که از وسایل موجود در چادر ها پیداست  دارای امکانات زندگی امروزی هستند و چهره و صورت رنجوری ندارند ولی در برخی مناطق عشایری به علت فشار کار و  کمبود امکانات رفاهی  و بهداشتی چهر ه ها آنان سرشار از رنج و فشار است ودر سنین نه چندان بالا  مقدار زیادی شکسته می شوند.
جا دارد  که  در این مناطق با آموزش و اهدای وسایل رفاهی رایگان  و تجهیزات کاری فشار را از این کوچ گران پر کار بردارند .

روستای معروف کندوان و دامداری

برگرفته از سایت همشهری آنلاینhttp://www.hamshahrionline.ir

خانه های سنتی و باستانی کندوان از نظر نوع معماری  در ایران نظیر ندارند و به عقیده تعدادی از محققین احداث این خانه‌ها به قرن ۷ هجری همزمان با یورش مغول‌ها برمی‌گردد.

در تاریخ این منطقه، این گونه نقل شده که نخستین کسانی که به کندوان پا گذاشته اند، ساکنان روستایی به نام حیله ور- که در 2 کیلومتری غرب کندوان قرار داشته- بوده اند که در قرن هفتم هجری برای در امان ماندن از حمله مغول ها به دشتی در مقابل کندوان فعلی مهاجرت کرده اند و در طول مدت زمانی به تدریج درون کران‌ها را حفاری کرده و پناهگاهی امن برای خود ساخته اند.

کندوان روستایی است بنا شده در صخره و تنها سازه این دهکده را سنگ‌ها تشکیل می دهند. خانه ها هرمی شکل هستند و برای دام ها نیز حفره هایی در سنگ ها بنا شده است.

کندوان یکی از 3 روستای صخره‌ای جهان است که موجب جذابیت بی نظیر آن شده است. معماری روستای کندوان و جاری بودن زندگی مردم در قالب بافت قدیمی آن یک استثنا در دنیا به حساب می آید. چرا که دیگر در ترکیه و آمریکا کسی در کاپادوکیه و داکوتا زندگی نمی کند.

کوه سهند یکی از 5 کوه آتشفشانی مهم ایران در  جنوب تبریز واقع است. در دامنه های این کوه و در نزدیکی شهر اسکو، روستایی با نام کندوان قرار دارد که از نظر جاذبه های زمین شناسی و معماری دارای اهمیت است.

صخره های کله قندی وغار های دستکن توسط انسان که به عنوان خانه های مسکونی مورد استفاده قرار می گیرد، یکی از شگفت انگیزترین روستاهای صخره ای جهان را پدید آورده است.

شیوه بنای خانه‌های این روستا از نوع معماری صخره ای و به شکل مخروطی یا کله قندی می‌باشد. برخی از باستان شناسان قدمت این روستا را به دوره های پیش از اسلام نسبت می‌دهند.

در دل این تپه‌های بلند که ارتفاع بعضی از آنها به 40 متر می‌رسد صدها آغل، انبار و اتاقک حفر شده که بسیار دیدنی است. همچنین آب معدنی گوارایی از دل یکی از تپه های این روستا می جوشد که از شهرت فراوانی برخوردار است و برای امراض کلیوی بسیار مفید تشخیص داده شده است.

این روستا به سبب ویژگی معماری صخره ای و بافت مخصوص آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

در اثر فعل و انفعالات آتشفشانی کوههای سهند، چنین منظره‌ای در یکی از خوش آب و هواترین نقاط ایران ایجاد شده است. توده ها و گدازه های مذاب آتشفشانی، به وسیله باد، برف و باران در طی هزاران سال متمادی شکل گرفته و به فرم کران درآمده است.

خانه های این روستا به مانند کندوی عسل در دل کوه کنده شده اند و جالب اینجاست که عسل یکی از مهمترین محصولات این روستا می باشد.

کندوان منطقه‌ای ییلاقی از رشته کوه های سهند است که مراتع سرسبزش عشایر زیادی را به آن جا می‌کشاند.

معماری خاص این روستا موجب شهرت جهانی آن شده است. دامداری و کشاورزی و باغداری عمده فعالیت مردمان این روستاست، لوله کشی آب و برق در دل این سنگ ها همزیستی مسالمت آمیز بشر با محیط زیست را نشان می‌دهد. کندوان نمونه زیبای استفاده از طبیعت در زندگی انسان است.

آنچه به کندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسکونی در درون توده های مخروطی و هرمی شکل صخره ای است. روستاییان کندوان داخل این توده ها برای خود خانه مسکونی، آغل، انبار و کارگاه ایجاد کرده‌اند.

معماری صخره‌ای، حاکی از صحنه‌های مبارزه و جدال انسان با طبیعت و در خدمت گرفتن صخره های طبیعی است. در معماری معمولی، به وسیله مصالح ساختمانی گچ، آهک و خشت، هیئت اصلی بنا را به وجود می آورند، در صورتی که در معماری صخره‏ای فضای مورد نظر در درون توده سنگ هویدا می‌گردد و سنگ، مانند کالبدی، قشری مستحکم در اطراف این فضا ایجاد می‌کند.

ارتباط طبقات بالایی کران‌ها با خارج، از طریق پلکان های بسیار زیبایی از بدنه خود کران تامین گشته است. طبقه هم‌کف، اکثرا اصطبل بوده و طبقات دوم و سوم و چهارم به عنوان سکونت‌گاه استفاده می‌شود. در بعضی موارد از طبقه چهارم به عنوان انبار نیز استفاده کرده‌اند..................

جهت ادامه مطلب  کلیک کنید