منبع :قدس آنلاین
اغلب کارشناسان و متخصصان دامپزشکی با بیان این مطلب که هر روز بر شمار افرادی که به نگهداری حیوانات خانگی رو میآورند، اضافه می شود، تأکید میکنند: در تمام جوامع مهمترین مشکلی که در این زمینه مطرح می شود، بیماریهای مشترک بین حیوان و انسان است. که بیشتر از آنکه نفع داشته باشد، ضرر دارد. اصولاً زندگی انسان و حیوان در کنار یکدیگر با توجه به مسایل بهداشتی نمی تواند ایدهای مناسب باشد.
چند نکته :
*نگهداری دام در منازل قانونی نیست.
نگهداری دام در منازل بخصوص در مناطق مختلف بخصوص در حاشیه شهر مشکلاتی را فراهم میاورد که افزایش حشرات موذی چون کک و کنه این معضل را به تهدیدی جدی برای سلامت ساکنان تبدیل میکند.
افرادی که انواع دام را در منزل خود نگهداری میکنند فضولات حیوانی را در اطراف منازل مسکونی خود و دیگران تخلیه میکنند.
*بوی نامطبوع ناشی از نگهداری دام در روزهای گرم،
* شیوع بیماری مشترک دام و انسان
متداولترین بیماریهای قابل انتقال بین
حیوان وانسان در کشور ما هاری، کیست هیداتیک، تب مالت، سیاه زخم وآنفلوانزای مرغی، سل و برخی بیماریهای عفونی دستگاه تنفسی ..... است .
شیوع ناگهانی بیماری بین حیوانات اهلی میتواند به بیماری آن در انسان و حتی به مرگ منجر شود.
* سر و صدای ناشی از نگهداری دام در منزل
شهروندان برای رهایی از معضل نگهداری دام در منازل اطراف محل سکونت خود باید موضوع را به مراکز بهداشتی اطلاع دهند تا با متخلفان برخورد شود.
کیست هیداتیک، بیماری انگلی است که به وسیله مرحله نوزاد کرم « اکی نوکوکوس گرانولوزوس» ایجاد می شود تنیا اکی نوکوک، کوچکترین کرم پهن نواری است که شناخته شده و اندازه آن(۹-۵/۲ میلی متر)است. ا. گرانولوزوس یکی از سستودهای روده باریک گوشتخواران به ویژه سگ می باشد، که سرش عمیقاً داخل مخاط روده میزبان و بدنش بین پرزهای روده قرار می گیرد. نوزاد آن به نام کیست هیداتیک در اندام های مختلف پستانداران و .... (میزبان های واسط) زندگی می کند.
مرحله نوزادی این انگل، کیست هیداتیک است که معمولاً از یک حفره تشکیل شده است و به همین جهت به آن کیست هیداتیک یک حفره ای هم می گویند. مایع کیست هیداتیک- مایع شفافی است که حاوی آلبومین، پروتئین ها، مقدار کمی کلرورسدیم، املاح فسفات، سولفات کلسیم، سوکسینات، مقداری قند، یک ماده سمی و آنزیم هاست. میزان سولفور آن بیشتر از سایر کیست های انگلی سستودهاست. این مایع معمولاً عاری از میکروب است ولی برای پرورش آن محیط بسیار مساعدی است مایع کیست هیداتیک، شباهت زیادی با سرم میزبان دارد و حاوی ایمونوگلوبولین به ویژه ضد کمپلمان و پلاک های آهکی است. این پلاک ها با طولانی شدن عمر کیست بوجود می آیند. زیرا کیست های مسن اسیدی شده و زودتر از بین می روند، ولی پلاک ها که دارای PH قلیایی هستند، اسید را خنثی کرده و بر عمر کیست می افزایند.
کرم بالغ در روده گوشتخواران مختلف و نوزاد آن در کبد، ریه، قلب، مغز، کلیه، صفاق و دیگر اندام های داخلی نشخوارکنندگان اهلی و وحشی، تک سمی ها، میمون، پستانداران جونده، حیوانات کیسه دار و انسان دیده می شود.
اما از این بین این کیست کمتر در قلب دیده شده اما در کشتارگاه شهرستان دامغان این کیست در قلب یک گاو پرواری مشاهده شد که در تصاویر زیر مشاهده می کنید:
بیماری کیست هیداتیک( هیداتیدوز) یکی از خطرناکترین بیماریهای قابل انتقال از حیوان به انسان است. کرمهای بالغ این انگل(اکینوکوکوس گرانولوزوس) در روده سگ زندگی می کند اما جالب اینکه مشکل خاصی را در سگ بوجود نمی آورد.
تخمهای این کرم از طریق مدفوع سگ به بیرون منتقل می شود، این تخمها روی علوفه و سبزیجات پراکنده می شوند و از طریق خوردن به گاو و گوسفند و همچنین انسان منتقل می شود، تخمها از دیواره عروقی روده وارد کبد شده و به کرمهای نابالغ یا همان کیست در می آیند و در انسان، گاو و گوسفند هرگز به شکل کرم بالغ در نمی آیند و تنها در سگ با خوردن کبد های کیستیک گوسفند و گاو این کیست ها به شکل کرم بالغ در روده سگ در آمده و چرخه انگل تکرار می شود.
● راه درمان بیماری در انسان
تنها
راه درمان بیماری در انسان عمل جراحی و خارج کردن کیست از داخل بدن است که
آن هم بایستی با ظرافت خاصی انجام شود زیرا اگر در هنگام جراحی مایع موجود
در کیست ها و یا قطعاتی از آن در بدن پخش شود کیست های ثانویه و جدید
ایجاد می گردد.گاهی به علت گسترش کیستها در اعضاء مختلف بدن و یا وجود کیست
در منطقه حساس و خطرناک که دسترسی و عمل جراحی آن مشکل است از داروی آلبندازول جهت درمان استفاده می شود ضمناًبعد از عمل جراحی نیز برای حذف کامل کیستها از داروی فوق استفاده می گردد.
● درمان بیماری در سگ
در
صورت آلودگی سگ به راحتی با دادن داروی ضد انگل درمان می شود. توصیه می
شود مرتباً زیر نظر دامپزشکی هر چند ماه یک بار از داروی ضد انگل برای
حیوانات استفاده شود. بنابراین کسانی که دارای سگ خانگی و گله می باشند،
بایستی این موضوع را مدنظر داشته باشند. اما به طور معمول برای درمان دام
از دو داروی آلبندازول و پرازیکوانتل استفاده می شود اما طبق تحقیقی که در
سال 86 در ایران روی اثر بخشی این دو دارو انجام شد، کاربرد توأم آلبندازول و پرازیکوانتل
می تواند جهت کنترل بهتر و نابود سازی قوی تر آن از اندامهای حیاتی، مورد
استفاده قرار گیرد که البته در انسان نیز این روش دارو درمانی توصیه شده
است.